Advent & kerst

(Lukas 1: 1-20)

Als predikant ontvang ik regelmatig geboorteberichten. Ik bekijk ze altijd met belangstelling. De vorm, de illustraties, de verwoording. Ze geven iets weer van de belevingssfeer van de ouders. Het kaartje is ook bedoeld als uitnodiging om het kindje te komen bekijken. Al houden de meeste ouders over zulke kraambezoekjes wel graag wat grip en controle. Je leest dan ergens onderaan zo’n kaartje alleraardigste maar niet mis te verstane zinnetjes als: een hartelijk verzoekje, bel even voor een bezoekje – een beschuitje eten? laat het ons even weten – teentjes tellen? graag even bellen – wil je komen kijken naar ons kleintje, geef ons dan eerst een seintje – wil je mijn oogjes zien twinkelen laat dan eerst de telefoon even rinkelen – kom, bel en bewonder….

Lees meer…

(Lukas 2: 1-20)

Vluchtigheid is iets dat echt hoort bij onze tijd. Het is een onvermijdelijke reactie op de stroom aan informatie die we dagelijks voor onze kiezen krijgen. De moderne mens verwerkt gemiddeld 100.000 woorden p/dag! Dat betekent een dagelijkse portie van 34 gigabyte. De informatiestroom komt langs alle kanten op ons af. Via televisie, radio, internet, appjes, SMS-jes, games en noem het maar op. En al surfend, scrollend, browsend en multi-taskend zijn we er intussen heel behendig in geworden om dat bombardement aan prikkels te hanteren.

Lees meer…

(Psalm 130, 1 Petrus 1, 3 – luisterlied Psalmen voor nu 130)

In onze tijd is hoop dun gezaaid. Cynisme en somberheid voeren de boventoon. Dromers en idealisten worden overstemd door hordes boze, witte mannen en vrouwen met een akelig kort lontje en snoeiharde oordelen. Onze wereld heeft geen behoefte aan idealisten aan dromers en wereldverbeteraars. Onze tijd schreeuwt om mensen met hoop. Hoop die gegrond is en die het daarom ook houdt.

Lees meer…

(Lukas 2: 1-20, onderaan deze tekst vind je een link naar het luisterlied ‘a Christmas Halleluja’ dat na deze preek werd afgespeeld)

Het is december 1944, Nederlands-Indië, Sumatra. In een jappenkamp in een sombere donkere barak zit een groep Nederlandse mannen al twee jaar opgesloten. Zij zijn er zeer slecht aan toe. Ze zijn compleet uitgeput en uitgemergeld. In die twee jaar zijn al heel wat mannen gestorven. De een aan een tropische ziekte, de ander van de honger of omdat er niets meer is overgebleven om voor te leven. Omdat het laatste sprankje hoop op bevrijding inmiddels helemaal is uitgedoofd.

Lees meer…

(Lukas 1, 39-56, onderaan deze tekst vind je een link naar het bijbehorende luisterlied ‘Ave Maria’)

Elkaar begroeten, dan kun je op verschillende manieren. Soms houd je het kort en krachtig: hoi, hallo, mogge, yo! Je kunt er ook wat meer woorden aan geven. Goedemorgen. Fijn om je te zien. Je ziet er goed uit. De intensiteit en hartelijk van een begroeting zit ‘m niet alleen in wat je wel of niet zegt. Ze wordt ook sterk bepaald door je lichaamstaal. Kijk je de ander echt even aan? Geef je de ander een hand? En doe je dat dan haastig en snel? Of houdt je die hand echt even vast? Houdt je met je andere hand de arm van de ander even vast? Geef je elkaar een omhelzing, een kus misschien?

Lees meer…

(Lukas 1, 26-38, onderaan deze tekst vind je het luisterlied ‘let it be’)

Lukas beschrijft op een bijzondere manier hoe de engel Gabriël aan Maria de geboorte van Jezus aankondigt. Dit keer geen tempel vol mensen. Geen hele reeks bijzondere gebeurtenissen. Het toneel is helemaal leeggemaakt. Zodat alle aandacht zich kan richten op deze wonderlijke, bijna bovenaardse ontmoeting. Het gesprek dat zich voltrekt tussen de engel en het meisje is zo intiem, zo heilig, dat alles erom heen verstilt.

Lees meer…

(Lukas 1,5-25, onderaan deze tekst vind je het luisterlied ‘stilte’ van kithara)

Stilte kan heel verschillend aanvoelen vindt u niet? Je hebt de verwachtingsvolle stilte als in de schouwburg de lichten doven en elk moment de voorstelling kan gaan beginnen. Er is een pijnlijke stilte als je op school mondeling wordt overhoord en je hebt werkelijk geen idee.. Er is een ongemakkelijke stilte als een gesprek heel stroef verloopt en je beiden geen idee hebt wat te zeggen. Er is de stilte van verwondering als je een magistraal en meeslepend boek net uit hebt en je er echt door geraakt bent. Stilte kan ook heel geladen zijn zoals de stilte die er kan zijn als er een enorm onweer op komst is.

Lees meer…