2 Samuël 7:1-18
Als je kinderen mag opvoeden krijg je ook veel mee van kinderprogramma’s. Onze kids groeiden op in Vlaanderen. En dus dompelden wij ons jarenlang in de wereld van Studio 100 en Ketnet. Kabouter Plop, Samson en Gert, Piet Piraat, Mega Mindy, K3. Ze waren elke dag vaste gasten bij ons thuis. Wat je je dan nog niet realiseert is dat je die liedjes, stemmetjes, typetjes de rest van je leven niet meer uit je systeem krijgt.
Ruth 4: 13-18; Matteüs 1: 1-5 – luisterlied: Coldplay – Everyday Life
Ken jij het Tv-programma ‘verborgen verleden’? Een bekende Nederlander gaat op zoek naar zijn of haar familiegeschiedenis. Ze gaan zover mogelijk terug in hun stamboom. Komen er allerlei voorouders tegen. Iedere voorouder heeft een eigen verhaal. En al puzzelend begrijpt de BN-er vaak zelf ook beter wie hij of zij zelf is.
(Lezen Matteüs 2:1-12)
Wijs en dwaas liggen vaak dicht bij elkaar. Zoals ook genialiteit en gekte soms aan elkaar grenzen. Niemand zal vandaag de dag bijvoorbeeld betwijfelen dat Franciscus van Assisi een belangrijk kerkvader was. De huidige paus heeft zijn naam gekozen. Maar toen Franciscus zelf eeuwen terug predikte op de marktpleinen gooide men stenen naar hem maakte men hem uit voor dwaas.
(Exodus 15:19-21; Lukas 1, 39-56 – luisterlied: Magnificat (Sela))
Ik bekeek de afgelopen week de film ‘Twelve Years a Slave’. De hoofdpersoon in deze film is Salomon, een beschaafde, ontwikkelde fijnbesnaarde Afro-Amerikaans man die in alle vrijheid leeft in Noord-Amerika in de 19e eeuw ergens voor de Amerikaanse burgeroorlog. Hij komt terecht in het Zuiden van de VS en verliest zijn vrijheid. Twaalf jaar lang leidt hij het zware bestaan van een zwarte slaaf in het Zuiden van de Verenigde Staten. De last van regelmatige afranselingen, fysieke uitputting en constante vernederingen eisen hun tol. Salomon lijkt niet bestand tegen al deze ellende en kwijnt weg. Dan sterft één van de andere slaven en bij de begrafenis zet een oudere vrouw een lied in. Het is een van de bekende ‘negro-spirituals’ ‘Roll Jordan Roll’. Het wordt voor Salomon een kantelpunt. Het lied brengt iets van hoop terug in zijn geknakte bestaan. Hoop op een nieuw begin, een leven in vrijheid. Kijk even mee.
(Lukas 1,26-38; luisterlied: Be born in me – Francesca Battistelli)
De geboorteaankondiging door de engel Gabriël aan Maria is een van de meest uitgebeelde Bijbelverhalen. En als je die afbeeldingen uit verschillende periodes met elkaar vergelijkt, hebben ze vaak wat van elkaar weg. We zien Maria als een vrome, devote vrouw. Ze is aan het lezen in de Heilige Schrift, in Jesaja waar de profetie staat dat een maagd zwanger zal worden. Maria’s reinheid en zuiverheid wordt onderstreept door ergens in het kunstwerk een lelie te plaatsen.
Maar voor jullie die ontzag voor mijn naam hebben zal de zon stralend opgaan, de zon die gerechtigheid brengt en genezing in haar vleugels draagt. Huppelend als kalveren die op stal hebben gestaan zullen jullie naar buiten komen. (Maleachi 3,20 – luisterlied: Bron van licht en leven)
Hoe komt iemand als Vincent van Gogh ertoe zo te toveren op het doek met taferelen in de mooiste heldere sprekende kleuren, badend in het meest prachtige warme, gele zonlicht? Van Gogh maakte niet een of enkele van zulke werken maar produceerde zo’n 2000 kunstwerken in de tien jaar dat hij actief was als kunstenaar. Je denkt dan al snel: die van Gogh moet zelf vast gezegend zijn geweest met een zonnige opgewekte natuur. Typisch het werk van een zondagskind.
(Lukas 12:35-38 – luisterlied: Maranatha – Sela)
Ja? Klaar? Kom op jongens! Nu even het koppie erbij! He, even opletten nu! Concentratie. Focus! De docent voor de klas, de coach op een cursus, de trainer op het veld, ze houden je bij de les. Een piepje of lampje in mijn auto, een verkeersbord, belsignaal of knipperlicht in het verkeer. Een ringtone, gezoem, getril van mijn smartphone, het zijn wake-up calls. Ze maken, houden me alert.
(Jesaja 9:1-6; Lukas 2,8-14 – Filmpje Kerstbestand 1914)
Het is december 1914. In Europa woedt de Eerst Wereldoorlog. Aan een van de frontlinies ergens in Frankrijk liggen Duitse en Engelse soldaten tegenover elkaar in de loopgraven. Het loopt tegen de feestdagen, de temperatuur daalt tot beneden het vriespunt. Het barre winterweer maakt gevechtshandelingen praktisch onmogelijk.
(Exodus 33:1-7; Exodus 40:34-38 en Joh. 1,14-18 – luisterlied: Esther Tims, Ik zal er zijn)
‘Het woord is vlees geworden en heeft onder ons zijn tent opgeslagen.’ Dat is wat Johannes betreft de komst van Christus in één zin. ‘Het woord is vlees geworden en heeft onder ons zijn tent opgeslagen.’ Letterlijk staat er: heeft onder ons getabernakeld. Door het juist zo te zeggen neemt Johannes ons mee naar vroeger tijden, naar de periode dat de Israëlieten 40 lange jaren als tentbewoners door de woestijn zwierven.
(Lukas 1: 1-20)
Als predikant ontvang ik regelmatig geboorteberichten. Ik bekijk ze altijd met belangstelling. De vorm, de illustraties, de verwoording. Ze geven iets weer van de belevingssfeer van de ouders. Het kaartje is ook bedoeld als uitnodiging om het kindje te komen bekijken. Al houden de meeste ouders over zulke kraambezoekjes wel graag wat grip en controle. Je leest dan ergens onderaan zo’n kaartje alleraardigste maar niet mis te verstane zinnetjes als: een hartelijk verzoekje, bel even voor een bezoekje – een beschuitje eten? laat het ons even weten – teentjes tellen? graag even bellen – wil je komen kijken naar ons kleintje, geef ons dan eerst een seintje – wil je mijn oogjes zien twinkelen laat dan eerst de telefoon even rinkelen – kom, bel en bewonder….